dag – Pagina 11

woensdag

De Zomergasten-podcast – ontdekking van het jaar, dit! Ik luister al de hele week tijdens m’n ochtendwandeling de aflevering met Ilja Leonard Pfeijffer. Zitten mooie stukken in, bijvoorbeeld over zijn liefde voor Italië, creativiteit, je verslaving onder ogen zien en wat nou een goede roman maakt. (Niet de personages of motieven, maar het decor. Dat het een wereld is waar je niet meer uit wilt.)
Een goed gesprek met B’s vader. Zelfgemaakte pizza eten en appeltaart toe.
De laatste aflevering van Wie is de Mol? terugkijken op de bank. Het is weer een goed seizoen. Tegen elkaar aan hangen met een kop thee. Me realiseren dat er dit jaar bovengemiddeld veel afleveringen in verlaten fabriekshallen en natuurgebieden worden opgenomen. Kan natuurlijk niet anders, in coronatijd…alle opdrachten met mensen of in steden zijn geen optie, dit jaar.

Een fijne productieve werkdag, ik had voor de verandering de dag weer eens ingedeeld volgens de Pomodoro-methode (25 minuten focus, 10 minuten pauze, repeat) en dat ging verrassend soepel.
Uurtje voorlezen bij A; vandaag was ze een beetje ‘op’ qua concentratie, dus we besloten spelletjes te doen. Om beurten verstopten we Memory-plaatjes van dieren in huis. Daarna beschreven we het dier aan de ander en die moest zoeken: koud, warmer, nog warmer, heet… gevonden!
Thais bestellen bij Lemongrass. Oppeuzelen met B en een van zijn beste vrienden, die hier een spelletje kwam spelen. Jammie.

Weer een goede sessie bij de fysio. Vooruitgang. Hij noemde zelfs het woord ‘hardlopen’?!
Collega M bij de voordeur verrassen op haar allerlaatste Einder-werkdag. Boeh, superjammer dat ze weggaat natuurlijk. Gelukkig wonen we in dezelfde stad; onze volgende wandeldate staat al gepland.
Videobellen met mama, het is stom dat we elkaar al zo lang niet kunnen zien – maar er is tenminste FaceTime.

Appeltaart bakken met A. (En überhaupt: haar hier over de vloer hebben en hoe relaxt dat was.)
Yin yoga in de ochtend. Wat een goede manier om de dag te beginnen.
Dat ik ongesteld werd, voor het eerst in ruim twee jaar – en keurig vier weken nadat m’n Mirena eruit is. Ik dacht niet dat ik dit ooit nog ging zeggen, maar: zo fijn! Mijn lichaam doet het nog. 😉

Dat S hier was, we hadden elkaar in geen maanden live gezien. Fijn om bij te praten, te wandelen door de sneeuw, Dead of Winter te spelen.
Nieuwe eetkamerstoelen regelen via Marktplaats. Bijna dezelfde als die we hadden maar dan zónder vlekken in de bekleding. De set die we hadden, haalde ik rond de verhuizing gratis op ergens in Utrecht, ze waren altijd al tijdelijk bedoeld maar toen zaten ze ineens superlekker...en waren we plots anderhalf jaar verder. 😉
Mijn nieuwe kaarten. Al jaren wilde ik zo’n set dus dit was echt een cadeautje voor mezelf. Fijn ritueel om de dag mee te beginnen.

Op pad, de deur uit! Met de trein, voor het eerst in maanden, en even langs bij Einder, voor het eerst sinds september. Lunchen en een heel fijn gesprek voeren met M.
Het interview dat ik deed voor Radboud Magazine. En dat ik ’s avonds ineens de geest kreeg om het meteen helemaal te transcriberen, rond middernacht was ik klaar en nu staat het bandje van anderhalf uur al helemaal in Word.
Dat B voor de tweede nacht op rij niet thuis sliep en ik hem echt even miste. Begrijp me niet verkeerd, ik vond het juist niet leuk dat hij weg was en juist dát was fijn om te merken. We zijn elkaar nog lang niet beu.

Samen met een collega in één dag een jaarbericht in elkaar knallen. Ik tekstredactie, zij vormgeving, en hop samen de puntjes op de i. Daar krijg ik energie van!
Winterweer! O, ik geniet werkelijk met volle teugen. (Ja, ik ben zelf ook een beetje verbaasd. #zomerkind Misschien komt het doordat ik nauwelijks de deur uit hoef en dus weinig last heb van de matig functionerende infrastructuur?)
Lezen in Utopia Avenue. Merken dat m’n drempel om Engelstalige boeken te lezen al flink lager ligt dan twee maanden terug.

Twee keer een Ommetje maken; ik besef dat ik in herhaling val maar het is zó’n goede manier om de werkdag te beginnen en af te sluiten. Wandel je ook mee in team Blokkie? Gebruik teamcode KWWTL.
Op één dag twee (freelance) opdrachtgevers die laten weten dat ze erg tevreden zijn met het werk dat ik voor hen deed.
’s Avonds ineens in een schrijfflow zitten en een heel interview eruit rammen. Nog even wat finetunen en dan is het klaar – lekker dit.

Dat de zon schijnt. Kraakhelder winter weer, witte wereld en felblauwe luchten – ’s avonds verkleurend via oranje en rood naar diepdonkerblauw. Genieten.
Mezelf tóch in de schrijfmodus krijgen. Het ging niet vanzelf, maar dan ontdekken dat dat best lukt als ik de juiste omstandigheden creeër. Lees: koptelefoon met focusgeluiden op, pomodoro-timer op 25 minuten en gaan.
Voorlezen bij A, daarna nog heel fijn napraten met haar ouders. “We vertrouwen jou, als een goede vriendin.” Het officiële voorleestraject is bijna afgelopen, maar we hebben afgesproken dat we gewoon samen doorgaan – misschien niet altijd elke week, maar wel zo veel het kan. A en ik hebben nog steeds veel plezier samen en het is zo fijn om te merken wat ik voor haar en haar gezin kan betekenen.

M’n dagelijkse ommetje door de sneeuw wandelen. Zo fijn, een witte wereld buiten. Zelfs al is de lucht nog grijs, er is veel meer licht.
B die weer veilig thuiskwam na een dag op pad door de sneeuw. Ik vond het maar niets dat hij met de auto het land door moest, maar ja, als huisarts kun je nu eenmaal moeilijk op afstand werken…
Bellen met E, bijpraten en erachter komen dat je ineens al een uur aan de telefoon zit.